Η «σταθερότητα», για την οποία βεβαίως κόπτονται, δεν αφορά τα
εργατικά λαϊκά δικαιώματα, την επιστροφή στο επίπεδο διαβίωσης προ
κρίσης. Αφορά τη σταθερότητα στην υλοποίηση των καπιταλιστικών
αναδιαρθρώσεων, της στρατηγικής του κεφαλαίου, της υποτίμησης των
εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών. Βασικούς όρους για να μπει η
καπιταλιστική οικονομία σε ρυθμούς ανάκαμψης.
Για την εξασφάλιση αυτής της σταθερότητας υπάρχουν, βεβαίως, ορισμένες προϋποθέσεις.
Είναι βασικό να ολοκληρωθεί η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού
συστήματος, η διάταξη των αστικών πολιτικών δυνάμεων, «νέων» και
«παλιών», έτσι ώστε να εξασφαλίζονται σταθερές κυβερνήσεις και η
κατάλληλη κυβερνητική εναλλαγή. Σε αυτόν το στόχο, εντάσσονται όλες οι
προσπάθειες για δημιουργία νέων αστικών κομμάτων, νέων πόλων, η
αναμόρφωση παλιών. Σε αυτήν την κατεύθυνση, θα αξιοποιηθούν τα
αποτελέσματα των εκλογών του Μάη. Εκεί, λοιπόν, θα αξιοποιηθεί η
εργατική - λαϊκή ψήφος, τόσο από τα κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που στηρίζουν
την κυβέρνηση, όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ που δίνει εξετάσεις ως «νέος
διαχειριστής».
Χρειάζεται, επίσης, να εξασφαλιστεί η εργατική - λαϊκή συναίνεση. Η
αποδοχή από τους εργαζόμενους ότι μπορούν να τα κουτσοβολεύουν σήμερα,
αρκεί να μη χειροτερεύσει η κατάσταση, η αποδοχή ως «ανακούφιση» των
ψίχουλων του μερίσματος, η αποδοχή ως μόνης ρεαλιστικής λύσης της
διαχείρισης και όχι αντιμετώπισης των οξυμένων εργατικών λαϊκών
προβλημάτων. Λογική που δεν προωθεί μόνο η συγκυβέρνηση, αλλά και ο
ΣΥΡΙΖΑ, που έχει κάνει σημαία του ότι σωτηρία για το λαό είναι τέτοιες
πολιτικές διαχείρισης. Εχει συστηματικά συμβάλει στο να κυριαρχούν
μειωμένες απαιτήσεις στους εργαζόμενους.
Είναι βασικό να μην υπάρξει αμφισβήτηση του καπιταλιστικού δρόμου
ανάπτυξης και της ΕΕ. Να μην προχωρήσει η ανασύνταξη του εργατικού
κινήματος, να μη γίνουν βήματα στη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας σε
αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Να μην περπατήσει,
δηλαδή, η γραμμή που δουλεύει το ΚΚΕ στην εργατική τάξη και τα φτωχά
λαϊκά στρώματα. Σε αυτήν την κατεύθυνση δουλεύουν όσοι σπέρνουν
αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει λύση εντός του καπιταλιστικού δρόμου
ανάπτυξης και της ΕΕ όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην ίδια κατεύθυνση αξιοποιούνται
οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, νέου και
παλιού. Στην ίδια κατεύθυνση, αξιοποιείται ο αντικομμουνισμός, η
τρομοκρατία και ο εκφοβισμός της Χρυσής Αυγής. Στην ίδια κατεύθυνση,
παίρνονται μέτρα, που βάζουν στο στόχαστρο το δικαίωμα στη
συνδικαλιστική οργάνωση και την απεργία, όπως φάνηκε και από την
πρόσφατη δίκη των χαλυβουργών.
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να παρασυρθούν από τους
πανηγυρισμούς για την έξοδο στις αγορές, δεν πρέπει να παρασυρθούν από
την όποια πιθανή μικρή ανάκαμψη ακολουθήσει στη συνέχεια, αφού όλα αυτά
θα πατήσουν πάνω σε σωρεία αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων.
Η μοναδική στάση, που χαλάει τα σχέδια αναμόρφωσης των αστικών
κομμάτων, χειραγώγησης, αποπροσανατολισμού και εκφοβισμού είναι η
οργάνωση στο κίνημα και η ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές του Μάη.
