Η έκθεση της Κομισιόν για την αξιολόγηση της
ελληνικής οικονομίας, που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα,
χαρακτηρίζει «θετική» την πορεία της ελληνικής καπιταλιστικής
οικονομίας. Ακόμα, όμως, και μ' αυτή τη διαπίστωση, η κατακλείδα είναι
ότι οι αντιλαϊκές περικοπές και τα μέτρα θα συνεχιστούν.
Καμιά από τις «αναδιαρθρώσεις» που τσάκισαν μισθούς
και δικαιώματα δεν πρόκειται να παρθεί πίσω. Αντίθετα, με παλιότερα και
νέα μέτρα, θα συνεχίζουν να ταΐζουν τον Μινώταυρο της καπιταλιστικής
ανταγωνιστικότητας.
Αλλά και το «πρόγραμμα χρηματοδότησης» να μην υπήρχε,
οι περικοπές είναι δεδομένες, στο βαθμό που ισχύουν οι περιορισμοί του
«συμφώνου σταθερότητας» για το έλλειμμα και το χρέος των κρατών - μελών
της Ευρωζώνης και ορισμένων της ΕΕ. Οπως δεδομένα για όλες τις χώρες της
ΕΕ είναι και η στρατηγική «Ευρώπη 2020», οι μόνιμοι μηχανισμοί
εποπτείας, η στρατηγική της απελευθέρωσης αγορών, τα μέτρα ενίσχυσης της
ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου κ.ά.
Να ποια είναι η «σταθερότητα», που η κυβέρνηση ΝΔ -
ΠΑΣΟΚ επικαλείται. Να ποια είναι, όμως, και η κοροϊδία του ΣΥΡΙΖΑ, που
λέει ότι το δίλημμα των εκλογών είναι «ΣΥΡΙΖΑ ή Μέρκελ», υπονοώντας ότι
χωρίς να θιχτούν ΕΕ και κεφάλαιο μια δική του κυβέρνηση θα φέρει τη
σωτηρία για το λαό.
Για παράδειγμα, η έκθεση διαπιστώνει δημοσιονομικό
κενό ύψους 7,7 δισ. ευρώ για την τριετία 2015 - 2017, το οποίο θα
επιδιώξουν να καλύψουν με επιπλέον περικοπές στις λεγόμενες «κοινωνικές
δαπάνες», πολλές από τις οποίες έχουν ήδη δρομολογηθεί.
Επίσης, στην έκθεση προβλέπεται η «επίτευξη των
δημοσιονομικών στόχων με την παράταση των δημοσιονομικών μέτρων που
λήγουν», που σημαίνει μονιμοποίηση όλων των χαρατσιών που επιβλήθηκαν
έως τώρα στο λαϊκό εισόδημα.
Κατά τ' άλλα, προβλέπονται επακριβώς τα μέτρα για το
επόμενο διάστημα, κατ' εφαρμογή ψηφισμένων νόμων και άλλων που θα
ψηφιστούν, όπως η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, η κατάργηση των
«εισφορών υπέρ τρίτων», η επιβολή νέων μειώσεων στις επικουρικές
συντάξεις κ.ά.
Εκτιμώντας τα πραγματικά οικονομικά δεδομένα,
φαίνεται ότι το 2014 θα είναι χρονιά σχετικής σταθεροποίησης της
ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, μετά από μια βαθιά οικονομική
κρίση, που κρατάει περισσότερα από πέντε χρόνια.
Ωστόσο, κι αυτή η χρονιά της «στασιμότητας» παραμένει
ασταθής, καθώς εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, εσωτερικούς και
εξωτερικούς, όπως είναι η συνολική οικονομική κατάσταση στην Ευρωζώνη, η
όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών.
Σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται να ανακοπούν στο
ελάχιστο οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που έχουν ξεκινήσει, δεν θα πάψουν
να υπάρχουν οι αντιλαϊκοί νόμοι και μέτρα, τα μνημόνια διαρκείας, οι
κανόνες και οι μηχανισμοί επιτήρησης και εποπτείας από την ΕΕ.
Η εκτίμηση αυτή επαληθεύεται στο ακέραιο. Ο λαός,
λοιπόν, δεν μπορεί να αναζητά λύσεις μέσα στην ΕΕ, στο πλαίσιο του
καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Δεν πρέπει να παρασύρεται ούτε από τα
παραμύθια όσων το παίζουν σωτήρες ούτε όσων του τάζουν ότι φτάνει μια
ψήφος και όλα θα αλλάξουν.
