Της Άννας Παυλίδη
Παρότι το «Ποτάμι» πασχίζει να παρουσιαστεί ως το «νέο» και το
«καινούργιο» στη πολιτική σκηνή, οι θέσεις του και οι τοποθετήσεις
στελεχών του αποδεικνύουν το αντίθετο.
Μια ακόμα απόδειξη, ότι το «Ποτάμι» είναι ένα ακόμα «ρυάκι» του
συστήματος, είναι και το σημερινό άρθρο του Νίκου Δήμου, ιδρυτικού
μέλους του κόμματος στην ιστοσελίδα «Protagon.gr».
Στο άρθρο που έχει τίτλο «Αντικληρικισμός και αντικομμουνισμός»
γράφει πως θεωρεί τον αντικομμουνισμό «προοδευτική και φιλελεύθερη»
τοποθέτηση, «βήμα απελευθέρωσης» και «θετική» έννοια που μπορεί να
«υποδηλώνουν άνθρωπο ελεύθερο, ανοιχτό και αδογμάτιστο. Που είναι
ενάντιος στα κλειστά συστήματα» (Τα ίδια θεωρεί πως ισχύουν και για τον
αντικληρικισμό).
Ο «αντικομμουνιστής» γράφει «δεν είναι απαραίτητα αντίθετος με τις
απόψεις του Μαρξ. Απλώς μπορεί να μην συμφωνεί με το μεταγενέστερο
κλειστό Δόγμα (π.χ. του Διαλεκτικού και Ιστορικού Υλισμού) ή με το
μονολιθικό, ασάλευτο και αυταρχικό κόμμα».
Επιχειρεί, επίσης να διαχωριστεί από τον αντικομμουνισμό του
Μπαλτάκου λέγοντας: «Κάποιος που είναι αντικομμουνιστής επειδή είναι
φασίστας, απλώς αλλάζει ένα δόγμα με άλλο – αλλά δεν είναι ελεύθερα
σκεπτόμενος άνθρωπος».
Παρά τις αποστάσεις, που κρατάει ο Ν. Δήμου από τον ωμό αντικομμουνισμό του Μπαλτάκου, η ουσία δεν αλλάζει.
Με όποια «ταμπέλα», ο αντικομμουνισμός ήταν και είναι σκοταδισμός και αντίδραση και καμιά σχέση δεν έχει με την πρόοδο.
Το «νέο» δεν μπορεί να είναι η υπεράσπιση του καπιταλιστικού
συστήματος που γεννά ανεργία, φτώχεια, δυστυχία, κρίσεις και πολέμους.
Δεν μπορεί να είναι ο αντικομμουνισμός, η εναντίωση δηλαδή στην μόνη
ιδεολογία που πρεσβεύει το καινούριο: Την κατάργηση της εκμετάλλευσης,
της ανεργίας, της ανασφάλειας.
